Yanlızlık zordur alışmayana.

Aslında hiçte kolay değildir alışmak. Zaten alıştım diyende yalan söyler önce kendine.
Hergeçen zaman kaybetmediği bir ümidi vardır birgün herşeyin güzel olacağına dair. Aksi taktirde başka türlü geçmez yanlız günler.

Gece sessizdir ev. Bütün seslerini dinlersin sokağın. İnanırmısın sokaktaki köpek havlaması bile iyi gelir bazen. Yanlızlığını paylaşır.

Gideceklerini bildiğim için istemezsin misafir gelsin. Çünkü gittiklerinde derin bir sessizlik olur ardında. Ençokta sevdiklerin gittikten sonra canın acır. Alışırsın evde bir nefes olmasına. Sevdiğin biriyse yanında uyuyan, gece kalkıp kalkıp kontrol edersin hayal olmadığına.

Zaman geçtikçe daha sert olursun hayata karşı. Yanlız yaşayabileceğin yalanına inanmaya başlarsın. Evde müzik açıp yemek yapıp şarap içersin. İyidir herşey. Kendine ispat edersin yaşayabildiğini. Sonra bir bakmışsın 2 ay geçmiş evde yemek pişmemiş birdaha…

Canın hiçbişey istemez bazen. Öyle bakarsın boş duvara sonrada zaman geçsin diye uyumak istersin başarabilirsen.

WBM